Op 3 juli opent in de Biesboschhal in Dordrecht de laatste tentoonstelling van DOWN TO EARTH, de 9e editie van de Internationale Architectuur Biennale Rotterdam. THE HIGH GROUND, samengesteld door hoofdcurator George Brugmans, laat zien hoe de Dordtse waterveiligheidsagenda ingezet kan worden als hefboom voor de Groeiagenda Drechtsteden 2030 en de duurzaamheidsambities van Dordrecht.

Download het volledig persbericht hier of onderaan deze pagina

^{THE HIGH GROUND - Wonen op Water - PosadMaxwan}

^{tekening: Merel Corduwener voor IABR–Atelier Dordrecht}

Waterveiligheid als prioriteit
Dordrecht is een stad, maar ook een eiland. En dat Eiland van Dordrecht is erg kwetsbaar voor overstromingen door zijn ligging in het overgangsgebied van zee en rivieren. 600 jaar na de legendarische Sint-Elisabethsvloed is de stad nog steeds kwetsbaar voor overstromingen en wordt er daarom in Dordrecht permanent gewerkt aan het verbeteren van de bescherming tegen het water. Waterveiligheid heeft er de hoogst mogelijke prioriteit.

Waterveiligheid als hefboom
De Staart -het buitendijks en hoger gelegen stadsdeel van Dordrecht, nu een geïsoleerd gebied met veel problemen en weinig perspectief- biedt een veilige haven, en kan bij een overstroming veel evacuees opvangen.
Het IABR–Atelier Dordrecht, met als lead designer Adriaan Geuze (West 8), onderzocht de afgelopen twee jaar hoe de toekomstige noodzaak om op De Staart op ieder moment massale opvang van evacuees te kunnen realiseren in geval van een grote overstroming, nu kan worden ingezet bij het werken aan de huidige opgave, de duurzame stedelijke ontwikkeling van dit gebied. Waterveiligheid als hefboom.

De resultaten worden gepresenteerd in de tentoonstelling THE HIGH GROUND, samengesteld door de hoofdcurator van DOWN TO EARTH, George Brugmans.
Die resultaten laten goed zien dat De Staart een onverwacht belangrijke rol kan spelen bij het realiseren van de Dordtse waterveiligheidsagenda. Als hier gekozen wordt voor een waterveiligheid als hefboom-aanpak ontstaan er plots kansen voor een duurzame ontwikkeling van een aantrekkelijk woon- en werkgebied. Met nieuwe woonvormen, waterveilige voorzieningen, innovatieve werkconcepten en een bijzonder getijdenpark aan de rivier. Alles in harmonie met de natuur en met nieuwe verbindingen voor langzaam verkeer die tevens kunnen dienen als vluchtroutes.

Meer vliegen in één klap
Op De Staart kan Dordrecht meerdere vliegen in één klap slaan: de waterveiligheid verhogen en tegelijkertijd woningen bouwen en werkgelegenheid stimuleren, de verbindingen in de stad en met de regio optimaliseren, en de levenskwaliteit en recreatiemogelijkheden voor alle inwoners verhogen. Dankzij de waterveiligheid als hefboom-aanpak leest de in THE HIGH GROUND gepresenteerde kansenkaart van De Staart als een niet te missen kans om hier serieus bij te dragen aan de Groeiagenda Drechtsteden 2030 en de duurzaamheidsambities van Dordrecht.

Voor meer informatie over THE HIGH GROUND, klik hier

Download het volledig persbericht onderaan deze pagina

Na maanden van lockdown opent DOWN TO EARTH op 9 juni opnieuw haar deuren voor de volgende twee tentoonstellingen: RECLAIMING THE COMMONS en WATERSCHOOL M4H+

^{DOWN TO EARTH}

^{foto: Aad Hoogendoorn}

Down to Earth
De klimaat- en biodiversiteitscrisis confronteert ons, zonder aan de ernst van de huidige pandemie af te willen doen, steeds nadrukkelijker en bijna dagelijks met het feit dat we onze relatie met de planeet zo goed als verprutst hebben.
We hebben het punt bereikt waarop de wetenschap ons waarschuwt dat het alles of niets is geworden. Dit zet ons maximaal op scherp en dwingt ons tot radicaal anders denken en doen, tot oplossingsgericht ontwerp dat concreet en duurzaam wil aarden.

^{Waterschool M4H+: Artist's Impression Mushroom Production Landscape}

^{beeld: Studio Makkink & Bey i.s.m Juhee Hahm}

Met de tentoonstellingen RECLAIMING THE COMMONS en WATERSCHOOL M4H+ zit de IABR opnieuw boven op wat de echte actualiteit is en blijft, die van klimaatcrisis, massasterfte, opwarming van de aarde en snelgroeiende ongelijkheid – en het is daar waar de IABR haar belangrijkste opgave ziet.

Download het persbericht hier of onderaan deze pagina

Het bestuur van de Internationale Architectuur Biennale Rotterdam heeft Derk Loorbach, directeur van DRIFT, het Dutch Research Institute for Transitions, en hoogleraar sociaaleconomische transities aan de Erasmus School of Social and Behavioural Sciences van de Erasmus Universiteit Rotterdam, benoemd tot hoofdcurator van de volgende editie van de IABR, SHOCK AND ROLL, die opent in het najaar van 2022.

Derk Loorbach

^{foto: Gaby Jongenelen}

SHOCK AND ROLL is de eerste in een nieuwe reeks biennales die zonder enige terughoudendheid zullen inzetten op transitie. Op de dringende noodzaak in de ontwerppraktijk aan het werk te gaan met het alles moet anders! waar de wetenschap ons toe oproept, waar de klimaatdoelstellingen van Parijs om schreeuwen, waar de wereldgemeenschap zich met de 2030 Agenda for Sustainable Development van de VN aan heeft gecommitteerd, en waar de werkelijkheid van de klimaatcrisis ons iedere dag opnieuw mee confronteert.

Met SHOCK AND ROLL start tevens een meerjarige samenwerking tussen de IABR, DRIFT en de Rotterdamse Academie van Bouwkunst, een alliantie van ontwerpers, verbeelders en transitie-denkers.

Bestuurder-directeur George Brugmans: “Met de benoeming van Derk Loorbach wil de IABR een cruciale volgende stap maken naar het actief in de ontwerppraktijk helpen brengen van waar de klimaatdoelstellingen om schreeuwen: alles moet anders! Des te urgenter, nu de coronacrisis ons in ons hemd heeft gezet en duidelijk maakt dat we de samenleving echt anders moeten organiseren willen we de snel toenemende dreiging van de veel ernstiger klimaatcrisis nog tijdig het hoofd kunnen bieden. Ik heb Derk gevraagd om ontwerp- en transitiepraktijken samen te brengen met als doel de stap te zetten van ontwerpend onderzoek naar ontwerpend ontwikkelen. Aan hem de opdracht om samen met een team van jonge curatoren van de IABR een transitieontwerppraktijk te maken. Zodat we kunnen versnellen. Meer actie, met meer sociaalmaatschappelijke impact. Laten zien wat alles moet anders betekent, dat we veel los moeten laten, maar ook dat we verder kunnen, en hoe: shock and roll.”

Derk Loorbach: “De pandemie fungeert als vergrootglas en heeft eraan bijgedragen dat het draagvlak voor transformatieve verandering flink is gegroeid. Nu is het zaak om dat momentum te koppelen aan collectieve actie. Om de lessen en ervaringen van effectieve transitiepraktijken te ontsluiten voor een groot publiek. Om mensen te laten zien dat en hoe het werkt. Dat betekent concreet dat we transitie(praktijk) gaan maken én zichtbaar gaan maken. SHOCK AND ROLL wordt één groot transitie-experiment en actieonderzoek.”

Download het volledig persbericht hier

De tweede tentoonstelling van DOWN TO EARTH, de 9e editie van de Internationale Architectuur Biennale Rotterdam (IABR), is open. ENERGIE, VAN WIE? focust op de energietransitie op wijkniveau. Op de energiewijk als energieke wijk.

^{ENERGIE, VAN WIE?}

^{foto: Aad Hoogendoorn}

Aardgasvrije wijken
In Nederland moeten er zo’n 5.000 wijken van het gas af. De eerste ervaringen maken duidelijk dat dat nog niet zo makkelijk is. Er zijn onder meer problemen met uitvoering en, vooral, financiering en maatschappelijke draagkracht. Eigenlijk weten we gewoon nog niet goed hoe het moet, wijken aardgasvrij maken.
Tegelijkertijd is deze operatie onderdeel van een veel grotere opgave, de wereldwijde transitie naar duurzame energie, die niet alleen politiek en ecologisch urgent is, maar tegelijkertijd onvoorstelbaar ingrijpend. Alles wat we doen, alleen en samen –van wonen tot werken, van leren tot recreëren– wordt voor een heel groot deel bepaald door toegang tot en gebruik van energie. De energietransitie is niet alleen een technische en financiële, maar ook een sociaal-maatschappelijke en culturele opgave. De keuzes die gemaakt worden, gaan ons allemaal aan.
De energietransitie is de olifant in de kamer van de politiek. Geen energietransitie zonder een brede maatschappelijke discussie over het eigenaarschap van die transitie.
De overgang naar duurzame energie leent zich hier ook uitstekend voor: zon, wind, en straks waterstof, ze zijn van niemand en dus van iedereen. Waarom de energie die we ermee kunnen opwekken dan niet? We moeten de energietransitie als kans zien, als hefboom voor een veel bredere verandering. Dat vergt nieuwe samenwerkingen, nieuwe rolverdelingen, op alle schaalniveaus. De wijk is het schaalniveau waarop die nieuwe samenwerkingen het best gestalte kunnen krijgen. Daar moeten grote en kleine spelers, overheden, bedrijven, sociaal-maatschappelijke initiatieven, woningbouwcorporaties, verenigingen van eigenaren en bewoners, tot een vergelijk komen. In de wijk kan ook het best worden verkend hoe de energietransitie meteen ook kan worden ingezet als hefboom voor een bredere duurzame en werkelijk transformatieve transitie.

^{ENERGIE, VAN WIE?}

^{beeld: Aad Hoogendoorn}

Curatoren
De curatoren van deze tentoonstelling zijn George Brugmans (hoofdcurator en bestuurder-directeur IABR), Eva Pfannes (OOZE Architects and Urbanists) en Thijs van Spaandonk (Bright en hoofd Master Stedenbouw Rotterdamse Academie van Bouwkunst).

DOWN TO EARTH: ENERGIE, VAN WIE? is open van 20 november tot en met 20 december 2020, tussen 11 tot 17 uur (maandag gesloten) in de Keilezaal, in het Merwe-Vierhavensgebied in Rotterdam.

Download het volledig persbericht onder aan deze pagina

First of all, on behalf of all of us here at the IABR I would like to express my heartfelt sympathy with all of you who have been hit by the corona crisis. We wish you, your loved ones, friends and colleagues all it takes: stay healthy, sane and safe!

Given the current circumstances, business as usual is not an option, of course, and that goes for the IABR as well. So, it’s not surprising that many have asked us how the Covid-19 pandemic will impact the planning of IABR–2020–DOWN TO EARTH. In this newsletter I want to inform you of where we currently stand.

The coronavirus has put the whole world on hold and given mankind a truly unique opportunity to take a good hard look at where we’re at. Evidently, we’ve made a mess of our relationship with the planet. As with the climate and biodiversity crises, the pandemic is a direct consequence of human activity, particularly our global economic and financial systems with their stress on endless compound growth and the necessity to exploit nature to its limits. But unlike these other crises, threats that gradually sneak up on us, the pandemic is a grim warning of how nature can suddenly surprise us at any moment. What the coronavirus tells us is that we should no longer fool ourselves and stop clinging to the notion that we’re able to create an autonomous ecosystem, separate from the rest of the biosphere. It’s just not sustainable.

Though not much of a silver lining, the pandemic also shows that DOWN TO EARTH’s core questions are spot on, and more urgent than ever. Indeed, how do we recover our just place on earth, and in harmony with nature? Where can we land?But ‘told you so’ is not a very productive approach for a biennale to have. Exactly because our core questions stand, the pandemic forces us to rethink how to express and frame them, and to focus even harder on the how now­ part of bringing about the comprehensive transformational change that’s so urgently needed.

How? I have no trouble admitting that I don’t know yet, because trying to run ahead of ourselves would surely be counterproductive. But what I do know is that Covid-19’s deep impact clearly communicates the need to strongly resist scurrying back to normal as soon as we think it’s safe again. Because, and this has been pointed out by many others, normal is exactly the problem.

What’s more, trying to run ahead of ourselves would also be imprudent given that we as well as most of our partners are working at home and in various stages of lockdown all over the world. We’re in the midst of what feels like a global game of Chinese whispers and right now is not a good time for us to prepare for the complicated logistic operation that every biennale is.

We have therefore decided not to keep planning for the opening of the biennale in the first weekend of September, meaning that DOWN TO EARTH will be rescheduled.
This decision is confirmed by the most recent resolutions of the Dutch government. While new rules for relaxing the current physical-distancing restrictions will take effect in the coming weeks, festivals and other events that bring a lot of people together remain prohibited until 1 September. In other words, whether opening the biennale in the first weekend of September would have been viable at all would have remained uncertain for at least another two or three months.

What does this mean for the timing of and approach to DOWN TO EARTH?
The honest answer to this question is that, once again, I don’t know. We are now exploring different scenarios and keeping our options open, both in terms of planning and of the form the biennale will take. The only thing that is certain, if – and that’s a big if – circumstances allow us to organize a proper international exhibition at all, it will not open until very late in the year or, much more likely, even be postponed until the spring of 2021.

However, we may still decide to start in September or October, but initially only in very small settings and/or in an online environment, to find out what works and what doesn’t, and then decide whether we can still move towards a physical exhibition that is adaptive and corona proof. An exhibition that will subsequently end with its Opening, that is, an opening towards the future that we would want DOWN TO EARTH to conclude with.

In the next weeks, we will further explore the different scenarios and expect to secure the ongoing support of our funders and partners for every possible course of events. We will have narrowed down our options by the end of May and we hope to be able to make ‘final yet expiration date unknown’ decisions by the middle of June. We’ll keep you posted.

Again, stay healthy, sane and safe!

George Brugmans
president IABR

Op 1 juni 2018 opent de Internationale Architectuur Biennale Rotterdam (IABR) haar achtste editie: het tweeluik IABR–2018+2020–THE MISSING LINK dat zich afspeelt in zowel Rotterdam als Brussel. Het openingsweekend markeert in Rotterdam de opening van de hoofdtentoonstelling en een doorlopend programma van activiteiten in en rond rijksmonument HAKA-­gebouw in het Merwe-­Vierhavensgebied (M4H).

M4H+ Rotterdam

^{©John Gundlach - De Beeldunie}

In de tentoonstelling staat onze toekomst in de Delta van de Lage Landen, in
Nederland en België, centraal. In zes opeenvolgende ruimtes wordt de bezoeker meegenomen in de zoektocht naar The Missing Link: we weten wat we moeten doen, maar wat houdt ons nog tegen als het gaat om een succesvolle transitie naar een weerbare toekomst?
De IABR laat zich niet tegenhouden. In het IABR–Atelier Rotterdam bijvoorbeeld zijn de gemeente Rotterdam en de IABR onder meer aan de slag in Bospolder-­Tussendijken, waar samen met Delfshaven Coöperatie en woningbouwcorporatie Havensteder aan een van de eerste energiewijken van Nederland wordt gewerkt. Ook verkent de IABR samen met gemeente en havenbedrijf hoe de voormalige stadshaven M4H en omliggende wijken de komende jaren proeftuin én etalage voor een technologisch én maatschappelijk succesvolle energietransitie in Rotterdam kunnen worden.

Download het volledig persbericht onder aan deze pagina.

De zevende editie van de Internationale Architectuur Biennale Rotterdam, IABR–2016–THE NEXT ECONOMY, opende op zaterdag 23 april, de dag nadat de VN in New York samenkwam voor de ondertekening van het Klimaatakkoord van Parijs. Daarmee werd de actualiteit van het thema van deze biennale meteen onderstreept.
De Next Economy begint nú, onderstreepte IABR-directeur George Brugmans bij de opening van IABR–2016.

Gedreven door de vraag WHAT’S NEXT? is de tentoonstelling IABR–2016–THE NEXT ECONOMY tien weken lang ook podium voor conferenties, debatten, lezingen, workshops, brainstorms en meetings waarin de relatie tussen ruimtelijk ontwerp en de economie van morgen verder wordt verkend. De komende weken staan onder meer de samen met het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Delta Coalitie georganiseerde conferentie SUSTAINABLE URBAN DELTAS en de lancering van de eerste Rotterdamse RESILIENCE STRATEGY op het programma. Beide conferenties stellen de lange-termijn veerkracht van steden centraal.

^{Foto: Bas Bogaerts}

IABR–2016–THE NEXT ECONOMY is een pleidooi voor een stedelijke economie die zich richt naar maatschappelijke opgaven; een economie die draait op zinvol werk, duurzaam is in haar gebruik van natuurlijk en menselijk kapitaal, en die leidt tot grotere sociale inclusiviteit.
In de hoofdtentoonstelling laten de resultaten van ontwerpend onderzoek uit de IABR–Ateliers in Rotterdam en Brussel zien hoe Westerse steden platforms voor de nieuwe maakindustrie kunnen worden.

In de overtuiging dat alleen samenwerking in en tussen steden de potentie van de eeuw van de stad kan waarmaken, schenkt de IABR binnen haar programma opnieuw veel aandacht aan verstedelijking buiten Europa, dit maal met name op het Afrikaanse continent. Onder de noemer Africa; What’s Next? tonen zestien projecten de uitdagingen, kansen en mogelijkheden voor de Afrikaanse stad in de Next Economy, en wat wij van de veelal informele en kleinere initiatieven daar kunnen leren.

De IABR heeft de 96 projecten bekendgemaakt die samen de hoofdtentoonstelling vormen van de komende editie, URBAN BY NATURE– . Daaronder projecten van bekende architecten en ontwerpbureaus als Piet Oudolf, OMA, BIG, MVRDV, West 8, ZUS, JCFO, FABRIC, LOLA, Floris Alkemade, H+N+S, Wim Quist en Benthem Crouwel, van organisaties als het Wereld Natuur Fonds en het Planbureau voor de Leefomgeving, bedrijven als Shell en het Havenbedrijf Rotterdam en van universiteiten als TU Delft, MIT, Harvard en ETH Zürich.

Tentoonstellingen, excursies, ontdekkingstochten en overnachtingen bij een architect. Van eind mei tot en met augustus ademt Rotterdam architectuur, met met het programma van de Internationale Architectuur Biennale Rotterdam (IABR) en aansluitende activiteiten in de stad. IABR–2014– duurt van 29 mei tot en met 24 augustus.

‘’Wie onze wereldwijde milieuproblemen wil oplossen, moet beginnen in de stad.” Deze vaststelling van de landschapsarchitect Dirk Sijmons is het uitgangspunt van de zesde editie van de Internationale Architectuur Biënnale Rotterdam: IABR–2014–URBAN BY NATURE– en leverde hem het curatorschap van deze editie op.

Een grote tentoonstelling, URBAN BY NATURE– neemt de bezoeker mee door het hedendaagse stadslandschap en laat hem de ‘stofwisseling’ van de stad ervaren. Voor het eerst in haar geschiedenis wordt de vernieuwde en verduurzaamde Kunsthal geheel ingezet voor één tentoonstelling.
IABR–2014– opent op 28 mei 2014 en is vanaf 29 mei toegankelijk voor publiek.

Met de feestelijke afsluiting op 12 december van de tentoonstelling Making City Istanbul is de 5e Internationale Architectuur Biënnale Rotterdam (IABR) officieel beëindigd.

De tentoonstellingen en andere programma’s, in Nederland, Turkije en Brazilië, werden bezocht door 132.600 mensen. Bijna 3 miljoen mensen keken en luisterden naar de tv- en radioprogramma’s van de samenwerking tussen VPRO en IABR Leve de stad.

De IABR is inmiddels begonnen met de voorbereidingen voor de 6e editie, URBAN by NATURE–, die in mei 2014 opent.

De daad bij het woord

De 5e IABR was een oproep aan alle betrokkenen – bestuurders, beleidsmakers, politici, ontwerpers én burgers – om in nieuwe allianties en opgavegericht aan de slag te gaan. Immers, rond het midden van deze eeuw wonen er wereldwijd meer dan twee maal zoveel mensen in de stad als nu. Zij zullen er meer dan 90% van onze welvaart produceren. De 5e IABR: Making City stelde daarom de vraag of we eigenlijk wel goed weten hoe we voor zoveel mensen stad moeten maken. Hoe kan de stad op een duurzame manier de brenger van welvaart blijven met gelijke kansen voor al haar bewoners?

De IABR voegde zelf de daad bij het woord. Zij sloot tijdelijke allianties met lokale partijen en stadsbesturen en werkte aan concrete projecten zoals een Luchtsingel en Dakakker in het Rotterdam Central District; een stadspark en eco-corridor in Istanbul; en een stedelijk plan voor de noordoostvleugel van São Paulo. Met het Ministerie van Infrastructuur en Milieu werkte de IABR aan zeven grote ruimtelijke opgaven in Nederland.